مرتضی ادب

یکی از بزرگ ترین تأثیرات در رشد طولانی مدت یک کشور این است که تأثیر مثبتی بر درآمد ملی و سطح اشتغال دارد که باعث افزایش سطح زندگی می شود.

در این گزارش راه های دستیابی به رشد اقتصاد را بررسی کرده ایم.

در سیاست های کلی ایران رشد 8 درصدی اقتصاد در نظر گرفته شده، اما آمار ها نشان می دهد با این که در دهه90، دو سال متوالی رشد اقتصادی 2 درصدی داشته ایم، اما طی این مدت تقریبا صفر بود.

رشد باعث افزایش درآمد و فراوانی کالا های در اختیار مصرف کننده می شود و از این طریق رفاه را بیشتر می کند در نتیجه در دهه 90 بخش رفاهی تعریف چندانی نداشت.

توسعه صنعتی می تواند نقش تعیین کننده ای را در رشد و توسعه اقتصادی داشته باشد، چرا که تجربه کشور های توسعه یافته و تازه صنعتی شده به خوبی نشان می دهد که توسعه اقتصادی مستلزم توسعه صنعتی است.

یکی از معیار هایی که می تواند گویای وضعیت توسعه یافتگی صنایع باشد، ارزش افزوده صنایع و سهم آن در تولید ناخالص داخلی است.

بررسی ها نشان می دهد که سهم صنعت از تولید ناخالص داخلی ایران همواره پایین تر از کشور های صنعتی و اکثر کشور های در حال توسعه بوده است.

در علم اقتصاد تعریف شده است افرادی که به خدمات بهداشتی یا درمانی دسترسی ندارند، از بهره وری پایین تری برخوردار هستند.

این دسترسی نداشتن به این معناست که نمی توان از تمام پتانسیل های نیروی کار موجود، استفاده کرد.

از سوی دیگر نبود زیرساخت ها مانند جاده، مدرسه، بیمارستان و ... باعث افزایش قیمت حمل و نقل و گرانی خدمات و کاهش رفاه می شود.

اگر کشوری از نظر سیاسی ثبات نداشته باشد و به صورت مداوم مواضع خود را تغییر دهد، قطعا در نرخ سرمایه گذاری تاثیر می گذارد که در رشد اقتصادی محسوس است.

همچنین نبود قوانین مناسب برای هدایت سرمایه به بخش تولید باعث از بین رفتن انگیزه تولید و رشد معامات غیر تولیدی می شود که در این بخش با ابزار مالیات می توان به کنترل آن پرداخت.

کارشناسان بر این باورند اقتصاد ایران در مسیر رشد تولید قرار گرفته که این موضوع به تایید صندوق بین المللی پول و بانک جهانی هم رسیده است.

صندوق بین المللی پول اخیرا گزارش داده، ایران با این که در شرایط تحریم قرار دارد از منابع خود استفاده بهتری داشته است.

ایران از سال 97 با بازگشت تحریم ها روبه رو شد، اما اکنون رشد صنعتی و تولیدی اتفاق افتاده است.

آمار ها نشان می دهد توانسته راه خود را پیدا کند، البته تحریم ها در سرعت این رشد تاثیر داشته است.

اتخاذ یک سیاست توسعه صنعتی با پیشران سازی صنایع کاربر بالقوه صادراتی (صنایعی که از افزایش نرخ ِ ارز منتفع می شوند) در رأس آن ها نساجی و پوشاک: تکیه این بسته در بیان راه حلی برای معضل ارزی، بر تبدیل تهدید ارز به فرصت است.

حال که مسیر صعودی نرخ ارز تا اطلاع ثانوی قابل مهار نیست، باید از این مزیت به طور حداکثری بهره برد (تبدیل تهدید به فرصت).

برای این منظور نیازمند اتخاذ یک سیاست صنعتی هستیم که بخش های بالقوه منتفع از افزایش قیمت ارز (غیر از صنایع منبع پایة غیراشتغال زای کامودیتی فروش موجود (کالای اولیه مانند فولاد و مس)) را هدف قرار دهد و درصدد گسترش آن ها به ویژه توسعه عمودی آن ها (یعنی شکل دهی به مقیاس بزرگ و برندسازی) باشد.

در این زمینه، صنعت پوشاک بهترین گزینه است.

«روزنامه اخبار صنعت - 3 اردیبهشت 1403»