مرتضی ادب
بازار های مالی از طریق نهاد های مختلف و بوسیله انتشار دارایی های متنوع، به جمع آوری وجوه می پردازند.
هر کسب و کاری، به دو صورت نیازمند تامین مالی است.
این نیاز ها از نوع کوتاه مدت یا «سرمایه جاری» یا نیاز بلندمدت یا «سرمایه ثابت» است.
نیازهای سرمایه ای کوتاه مدت از طریق انتشار اوراق در بازار پولی جمع آوری یا استقراض می شوند.
دولت، وجوه کوتاه مدت را از طریق انتشار «اوراق خزانه» گردآوری می کند.
بانک ها نقش مهمی در تامین وجوه کوتاه مدت دارند.
مبالغ بلندمدت یا سرمایه های ثابت از طریق انتشار سهام و اوراق قرضه توسط شرکت ها گردآوری می شوند.
بخش مهمی از اقتصاد هر کشور را بازار مالی آن تشکیل می دهد که طیف گسترده ای از بازارهای دیگر را شامل می شود.
بسیاری از افراد با حضور و فعالیت در این بازارها به ثروت ها و موفقیت های بزرگی دست پیداکرده اند.
یکی از معروف ترین انواع بازار سرمایه یا بازار مالی، بازار بورس است.
تمام سرمایه گذاران به امید افزایش سرمایه و دریافت سود چشمگیر به بازارهای مالی قدم می گذارند؛ اما سودآوری و بازدهی بالای هر سرمایه گذاری ، تنها به کمک شناخت کافی از بازار، اصطلاحات و قوانین آن میسر می شود.
بازار سرمایه به نوبه خود بازارهای دیگری را شامل می شود و نقش بسیار مهمی در رشد اقتصادی کشورهای توسعه یافته دارد.
در یک تقسیم بندی کلی دیگر، بازار سرمایه ای ایران از نظر شرایط شرکت ها، به دو بازار بورس اوراق بهادار و فرابورس طبقه بندی می شود.
در زیرمجموعه بازار بورس اوراق بهادار و فرابورس بخش بندی دیگری وجود دارد که حضور در هر کدام از آنها شرایط و ضوابط خود را داراست.
در این مطلب به بخش بندی بازار بورس اوراق بهادار و شرایط عمومی و اختصاصی هر کدام پرداخته می شود.
بازار سرمایه پلی است، که پس انداز واحدهای اقتصادی دارای مازاد مانند شرکت ها یا دولت ها را، به واحدهای سرمایه گذاری که بدان نیازمندند، انتقال می دهد؛ بنابراین بازار سرمایه، واحدهای پس انداز و سرمایه گذاران را با یکدیگر ارتباط می دهد.
از سوی دیگر، سازوکارهای تعبیه شده در این بازار، از طریق رشد حجم پس انداز و سرمایه گذاری، رشد اقتصادی را تسریع می کنند.
استفاده از بازار سرمایه برای تأمین مالی مخارج دولت نیز، از جمله قدیمی ترین و متداول ترین شکل مبادلات مالی است.
اتکای دولت ها به بازار سرمایه در اغلب اقتصادهای مدرن نه تنها از این جهت مهم است که دولت ها غالبا اوراق بدهی منتشر می کنند تا بخش عمده هزینه های خود را تأمین مالی نمایند، بلکه حجم عظیمی از کل استقراض دولت غالبا وجوه عرضه شده در بازار توسط وام دهندگان را جذب می کند.
در معمول ترین تقسیم بندی، بازار سرمایه به دو بازار اولیه و بازار ثانویه تقسیم می شود.
از سوی دیگر بازارهای سرمایه، به دو بخش تقسیم می گردد، که عبارتند از: بازار سهام و بازار اوراق قرضه.
در بازار سرمایه ارتباط میان سرمایه گذار و سرمایه پذیر، بیش از یک سال است و بر عکس بازار پول، سرمایه پذیر ملزم به عودت وجوه نیست.
«روزنامه اخبار صنعت – 20 اردیبهشت 1402»
[/sect id=[file]] |