مرتضی ادب
در دوران تحریم ها، ایران تلاش کرد تا واردات را کاهش دهد و تولیدات داخلی را افزایش دهد تا بتواند اقتصاد خود را از فشارهای خارجی کاهش دهد.
برای مثال، ایران در دوران تحریم ها توانست در زمینه هایی مانند صنعت خودروسازی و پتروشیمی به خودکفایی برسد.
دولت ایران به طور مستمر سیاست هایی را برای حمایت از تولید داخلی اتخاذ کرده است تا از وابستگی به واردات کاسته و در عین حال اشتغال زایی کند.
با توجه به چالش های صادرات و واردات در ایران، ضرورت مقابله و حل آن ها، برای بهبود شرایط اقتصادی و معیشت ضروری است.
این چالش ها نه تنها بر تولیدکنندگان و صادرکنندگان، بلکه بر کل اقتصاد کشور تأثیر گذاشته و باید با تکنیک های مناسبی به آن ها پاسخ داد.
یکی از دلایل اصلی حل و رفع این چالش ها، جلوگیری از خسارت مالی است.
نوسانات بی سابقه در بازار ارز، باعث ضررهای زیاد و جدی برای صادرکنندگان می شود.
این نوسانات باعث افت و خیزهای غیر قابل پیش بینی در قیمت های محصولات می شود که تبعاتی برای اقتصاد کلان دارد.
همچنین رونق اقتصادی کشور با حل چالش های صادرات و واردات، ارتباطی مستقیم دارد.
با تسهیل روند انجام امور صادراتی و وارداتی، می توان رونق تولید و اشتغال را افزایش داد.
این اقدامات نه تنها به توسعه صادرات کمک می کنند، بلکه با ایجاد فرصت های شغلی و افزایش درآمد مردم، به کیفیت زندگی آن ها، از جهت اقتصادی، می افزاید.
به طور کلی، رفعه و حل چالش های صادرات و واردات با تدبیر مناسب، در ایران امری ضروری است.
فعالیت در زمینه صادرات و واردات با چالش های متعددی همراه اند که نیازمند مدیریت دقیق و تدابیر مناسب هستند.
چالش هایی از قبیل تحریم ها، نوسانات قیمت ارز، مسائل گمرکی، محدودیت های تجاری و عدم پایداری شرایط مختلف از جمله شرایط اقتصادی، می توانند بر عملکرد این پروسه تأثیر گذار باشند.
از این رو، مدیریت موثر به منظور کاهش ریسک بسیار حیاتی است.
استراتژی های مدیریتی مانند تنوع در بازارهای هدف، اطلاعات دقیق و به روز، روابط مؤثر با شرکا یا مشتریان و مدیریت لجستیک می توانند به شرکت ها کمک کنند تا با چالش های پیش رو در این زمینه مواجه شده و در رقابت بازار جهانی، همچنان فعال و موفق باقی بمانند.
در حوزه تجارت، روابط خوبی شکل گرفته است و حتی این امکان وجود دارد که یک گروه تحت عنوان «گروه بازاریابی بین المللی» تشکیل دهیم؛ گروهی که اعضای آن شامل افراد اقتصادی، متخصصان فنی و تولیدکنندگان باشند.
همچنین، ظرفیت دیپلماتیک و اقتصادی که در جریان سمپوزیوم شکل گرفته است، می تواند ظرف یک سال به خروجی هایی مانند بازارشناسی و محصول شناسی دست یابد.
در این میان، جهت گیری حاکمیت و نگاه کلان به این موضوع اهمیت دارد و می تواند به عنوان یکی از خروجی های این سمپوزیوم، ظرفیت های دلاری، تولیدی، وارداتی و صادراتی بازارهای نوظهور را دولت، پس از یافتن شناسایی و ارائه کند.
گاها و هموارسازی یک مسیر و امضای قراردادها و تفاهم نامه ها، در برخی مواقع متوجه می شود که تولیدکنندگان و صنعت گران ما آمادگی لازم برای ورود به آن بازار را ندارند؛ آنان هیچ اطلاعاتی از بازار مقصد ندارند و نمی دانند آیا محصولی که تولید می کنند، در آن کشور نیازی به آن وجود دارد یا خیر.
برای مثال، تولیدکنندگانی را می بینیم که محصولی را تولید کرده و آن را در نمایشگاهی در روسیه (با آب وهوای سرد) ارائه می دهند؛ شش ماه بعد همان محصول را به نمایشگاهی در دبی یا عمان می برند و توقع دارند این تجارت شکل بگیرد.
این یکی از معضلات اصلی ماست.
«روزنامه اخبار صنعت - 28 آبان 1403»