مهار تورم، نه آمار!

تا بهمن ماه که به نظر می رسد مرکز آمار، وظیفه اش را انجام داده ولی از اسفند سال گذشته تا الان که در اردیبهشت ماه هستیم، مرکز آمار هم مثل بقیه دستگاه های دیگر آمار نمی دهد.

نمی دانم این چه سیاست جدیدی است که دارد اعمال می شود که حتی از بیان آمار هم خودداری می کنند.

یکی از وظایف مرکز آمار که زیرمجموعه ســازمان برنامه و بودجه هســت، ارائه آمار است.

در گذشته دستگاه های مختلف آمار می دادند که بعضا ضد و نقیض بود.

در مجلس هشتم قانونی تصویب و مرکز آمار، مسئولیت ارائه آمار کشور را عهده دار شد.

دستگاه های دیگر هم مانند بانک مرکزی اگر بخواهند آمار دهند، می توانند البته مالک تصمیم گیری آمار، مرکز آمار است.

تا بهمن ماه که به نظر می رسد مرکز آمار، وظیفه اش را انجام داده ولی از اسفند سال گذشته تا الان که در اردیبهشت ماه هستیم، مرکز آمار هم مثل بقیه دستگاه های دیگر آمار نمی دهد.

نمی دانم این چه سیاست جدیدی است که دارد اعمال می شود که حتی از بیان آمار هم خودداری می کنند.

به نظر می رسد استقبالی که دولتیان از شعار سال داشتند، نوعی حرکت غیر واقعی بوده.

به این معنی که از یک جهت دولت اعلام کرد ما استقبال می کنیم و اولین جلسه امسال دولت پیرامون همین شعار سال بود و همه دستگاه ها مکلف شدند تمام تلاش و مساعی خود را به کار ببرند ولی دیدیم که از یکطرف صحبت از مهار تورم است و از طرف دیگر خود دستگاه های دولتی دارند خدمات و کالاهایشان را با افزایش به مردم ارائه می دهند.

یعنی خودشان پیشقدم افزایش تورم و قیمت ها شدند.

برق، تلفن، گاز و آب دستخوش تغییر شده و مهم تر از همه بعضی داروها افزایش قیمت یافت.

حالا مهم تر از همه اینکه اصلا مرکز آمار در اسفندماه آماری نداد.

گویی اگر آمار را پنهان کنند، رضایت مردم به دست می آید! درحالی که اکثریت قریب به اتفاق مردم وضعیت تورم را در موقع خرید مایحتاج خود متوجه می شــوند که روز به روز فشار مضاعفی از نظر اقتصادی متحمل می شــوند.

وقتی آمار را دقیق به مردم ارائه نکنیم، طبیعتا کســانی که می خواهند تصمیم بگیرند نیز در تصمیم شان اثر خواهد داشت.

وقتی آمارها دقیق نباشد، تصمیمی که قرار است بر مبنای آن آمار گرفته شود هم ناقص و ناتمام خواهد بود.

در صورتی که بیان مشکل برای مردم بهتر از نگفتن آن است.

مثل اینکه به بیمار به صورت غیرمستقیم نوع بیماری و راه علاج گفته شود تا وضعیت بهتر شود نه اینکه مسائل از بیمار پنهان بماند.

قیمت ها ظرف یک شبانه روز تغییر می کند و مواخذه و بازخواستی هم در کار نیست.

حتی برخی فروشندگان بی انصاف، خریدار را ترغیب به تماس جهت مبارزه با گرانفروشی می کنند؛ چون می دانند بازخواستی صورت نمی گیرد.

عدم ارائه آمار نوعی حرکت پوپولیستی است به امید اینکه تورم مهار شود.

مردم با همه وجود و گوشت و پوست و استخوانشان تورم فزاینده را درک و احساس می کنند.

یکی از آنها همین مسئله مسکن است.

آقای رئیس جمهور در مبارزات انتخاباتی از مهار قیمت مسکن و راهکارهایی در این زمینه سخن گفتند ولی هیچکدام به نتیجه نرسید.

شرایط به گونه ای شده که خانه 120 متری را به سه خانوار اجاره می دهند.

درخواست کانکس افزایش پیدا کرده و بعضا بدون آب و برق و تلفن در گوشه ای مورد استفاده قرار می گیرد.

زمانی که در بهزیستی بودم، کارتن خوابی رسم شده بود که جای بسی تاسف اســت.

در صورتی که آقای رئیس جمهور و وزیر مرحوم سابق راه و شهرسازی اعلام کردند سالی یک میلیون مسکن می سازیم.

وزیر جدید روزی که می خواست از مجلس رای بگیرد رسما اعلام کرد این کار عملی نیست.

واحدهای نیمه کاره زیادی وجود دارد و می توان با دعوت از سازندگان جویای مشکل شد که اکثریت قریب به اتفاق نقدینگی است.

چرا اینجور بحث مسکن را رها کرده و مردم روز به روز با فشــارهای فراوانی روبه رو می شوند؟ مردها شرمنده خانواده ها می شوند و جز تصمیمات نامناسب و برخی تصمیم گیران ناکارآمد، دلیل دیگری ندارد.

مشکلات کشــور ما قابل حل است به شرطها و شــروطها.

شرط اصلی اینکه مدیران، افرادی توانمند تر باشند.