سنجش همگرایی اقتصاد کشورها نشان می دهد؛
برخی کشورهای در حال توسعه با سرعت بالایی به توسعه یافته ها همگرا شده اند.
یک معیار جالب برای سنجش همگرایی اقتصاد کشورها، نسبت تولید سرانه شان به آمریکاست.
افزایش این نسبت برای کشورهای با درآمد متوسط که اکثریت کشورهای جهان هستند، نشان می دهد آن ها توانسته اند خودشان را به ثروتمندها نزدیک تر کنند.
طی سه دهه، کره جنوبی به شکلی معجزه وار از درآمد سرانه 30 درصد درآمد سرانه امریکا به 70 درصدی آن رسیده است؛ یعنی در حالی که امریکا هم رشد پایداری داشته، اقتصاد کره جنوبی با سرعت بسیار بیشتری بزرگ شده و به کشورهای توسعه یافته همگرا شده است.
لهستان بعد از گذار به دموکراسی در 1990 رشد قابل توجهی داشته و قصه برای ترکیه و مالزی با فراز و نشیب اما صعودی بوده است.
جمهوری دومینیکن که موضوع گزارش IMF بود هم از وضعیت نامناسب قبلی به وضعیتی نسبت به جهان بهتر از ایران رسیده است.
اما ایران تقریبا درجا زده و همگرایی خاصی نداشته است.
واگرایی چین و هند هم جالب توجه است.
در حالی که در سال 1990 چین به لحاظ تولید سرانه از هند عقب تر بوده، اما رشد سریع آن باعث شده از این کشور پیش بیفتد و به سمت کشورهای ثروتمند دنیا همگرا شود.
هر چند که هنوز فاصله تولید سرانه این کشور با توسعه یافته ها زیاد است و طبق نمودار، در آستانه سی درصدی تولید سرانه آمریکا قرار دارد.
