محمد ایرانی تحلیلگر مسائل بین الملل
تاریخچه اکتشاف میدان گازی آرش به دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی قرن گذشته یعنی از بدو تاسیس کویت که حدود سال ۱۹۶۰ بود، بر می‌گردد.
پرونده حوزه گازی آرش صرفا یک حوزه گازی است؛ البته میعانات هم دارد، اما نفتی نیست.
کویتی‌ها به دلیل اینکه به هیچ‌وجهی منبع گازی در اختیار ندارند، بر حل این مسئله بسیار اصرار دارند تا هرچه سریع‌تر مشکل برطرف شود و بتوانند از این حوزه بهره‌برداری کنند زیرا از داشتن گاز محروم هستند.
کویت یک کشور نفت‌خیز است و ذخایر نفتی‌شان بسیار بالاست و درآمد نفتی بالایی هم دارد.
اما گاز ندارند و اصرارشان بر این است.
منتهی موضوع به این سادگی نیست که با تعیین یک خط دریایی با تعاریف فنی که حقوقدان‌ها دارند، اختلافات به نتیجه برسد.
اختلاف هم از اینجا شروع می‌شود که هر حقوقدانی چه از سمت ایران و چه از سمت کویت تعاریف خودشان را با تعیین حدود و خط مبدأ ارائه می‌کنند.
این موضوع را پیچیده کرده است.
اما حل این مسأله ساده نیست و باید حتما مذاکرات به هر شکل ممکنی به طور مرتب ادامه پیدا کند تا از قبل از هر مذاکره‌ای یک بخشی از این بحران حل شود.
ولی ریشه و اساسی که می‌تواند مذاکرات را به نتیجه برساند، داشتن تفاهم مشترک است.
یعنی هر دو طرف بالاخره باید در یک جایی از یک بخشی از موضوعات‌شان کوتاه بیایند و از جایی دیگر بهره‌برداری بیشتری کرده و در مجموع به تفاهم برسند تا به طور مسالمت‌آمیز از منابع مشترک استفاده کنند.
همان‌طور که شاهد هستید عربستان و کویت ادعا می‌کنند که ایران از این ماجرا سهمی ندارد، این مسأله حتما باید با مذاکرات پیگیری و دنبال شود.
هم در طرف ایرانی و هم در طرف کویتی حقوقدانانی هستند که بخواهند این موضوع را پیگیری کنند.
اما اگر این موضوع بخواهد منجر شود که این اختلافات به سمت ایجاد تنش برود، در شرایط فعلی خیلی عاقلانه نیست و حتما باید راه‌حل مسالمت‌آمیز و دو جانبه در آن پیدا شود که هم منافع ملی به طور کامل و آنطور که مدنظرمان است تأمین شود و هم تنش‌زدایی صورت گرفته و جلوی درگیری‌های لفظی یا غیرلفظی گرفته شود.
دو کشور ایران و کویت از گذشته تا به امروز و چه در آینده همسایه هستند و روابط معتدل و خوبی از گذشته داشتند.
«روزنامه تجارت - 16 مرداد 1402»