سال 1401 سال «تولید؛ دانشبنیان، اشتغالآفرین»
حرف امروز من این است که برای رشد اقتصاد کشور و اصلاح امور اقتصادی کشور، به طور قاطع باید به سمت اقتصاد دانشبنیان حرکت بکنیم؛ خلاصهی عرض امروز ما این است.
«اقتصاد دانشبنیان» یعنی چه؟ یعنی اینکه دانش و فنّاوری پیشرفته نقشآفرینیِ فراوان و کاملی داشته باشد در همهی عرصههای تولید.
«همهی عرصههای تولید» که عرض می کنیم، یعنی حتّی انتخاب آن کار تولیدی؛ چون لزومی ندارد که انسان همهی کارهای تولیدی را انجام بدهد.
انتخاب آن کار تولیدی هم [باید] برخاستهی از نگاه دانشی و بینشی و علمی باشد؛ این معنای اقتصاد دانشبنیان است که در همهی عرصههای اقتصاد دخالت داشته باشد.
اگر ما این سیاست را دنبال کردیم و دانش را پایه و زمینهی اقتصاد کشور قرار دادیم و بنگاههای اقتصاد دانشبنیان را افزایش دادیم ــ که بعد عرض می کنم ــ منافع زیادی برای کشور و برای اقتصاد کشور خواهد داشت:
- هزینهها را کاهش می دهد؛ یعنی اقتصاد دانشبنیان موجب کاهش هزینههای تولید می شود؛
- بهرهوری را افزایش می دهد که امروز یکی از مشکلات ما کاهش بهرهوری است؛
- کیفیّت محصول را افزایش می دهد، بهبود می بخشد و محصولات را رقابتپذیر می کند؛ یعنی در بازارهای جهانی، ما می توانیم از این محصولات به عنوان محصولات رقابتپذیر استفاده کنیم، در داخل کشور هم همین جور؛ یعنی در داخل کشور هم، ولو ما در مورد واردات هم خیلی تعرفه نگذاریم و واردات سرازیر بشود، وقتی محصول داخلی کیفیّت بهتری داشت، قیمت ارزانتری داشت، مردم طبعاً به آن اقبال می کنند؛ یک چنین خصوصیّاتی در تولید دانشبنیان وجود دارد.
منبع خبر: پایگاه اطلاعرسانی دفتر حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبری - اول فروردین 1401