صادرات به حمایت نیاز دارد نه مانع

سیدرضی حاج آقا میری- عضو هیات نمایندگان اتاق تهران:  

 

 

 

حجم صادرات فرش 90 درصد کاهش پیدا کرده است و طی دهه اخیر از 500 میلیون دلار به 50 میلیون دلار رسیده است.

 

 

 

 

 

 

دلایل بسیاری برای این اتفاق وجود دارد.

 

مهم ترین دلیل تحریم و کار نکردن با جهان است.

 

مسئله دیگر بحث اف ای تی اف است.

 

اگر فردی بتواند فرش را صادر کند آنگاه با مسئله بازگرداندن دلار به کشور روبروست.

 

این مسائل باعث شده تاجران فرش توان خود را در زمینه صادرات فرش از دست بدهند.

 

فرش نیاز به تبلیغات و بازاریابی دارد و چون کالای صادراتی است، باید برای تبلیغات و بازاریابی مسافرت کرد و تجار باید در بازارهای جهانی حضور پیدا کنند.

 

به خاطر روابط بد میان ایران و غرب و کسانی که در گذشته فرش ایرانی را می خریدند، امکان این کار بسیار محدود شده است.

 

تجار ایرانی نمی توانند در زمان مورد نیاز به خارج از کشور سفر کنند مثال در دوره نمایشگاه ها نمی توانند از ایران خارج شوند و در نمایشگاه ها شرکت کنند.

 

به این ترتیب صادر کنندگان بازار را از دست می دهند و چون حضور ندارند نمی توانند برای محصول خود بازاریابی کنند.

 

فرش ایرانی سلیقه خاص خود را دارد و فرش هایی که در گذشته صادر شده است، به اشکال دیگر در بازار معامله می شود.

 

حتی در کشورهای دیگر تولید کنندگان از نقش های فرش ایرانی استفاده می کنند.

 

از دوره صفوی فرش ایرانی مطابق سلیقه مشتری تولید می شد.

 

خلاقیت هنرمندان ایرانی در این است که سلیقه مشتری را در نظر می گیرند و در عین حال فرشی با فرهنگ ایران تولید می کنند.

 

این فرش ورای مدهای زودگذر تولید می شود.

 

اما بازار آن با مشکلات زیادی رو به روست.

 

به عنوان مثال کشور هندوستان یکی از رقبای ایران در زمینه تولید فرش است.

 

فرش هندی در حال حاضر 300 سال قدمت دارد.

 

هزینه کارگر در هند ارزان است و فرشباف هندی با قیمت کمتری فرش تولید می کند.

 

دولت ایران بر سر راه صادرات سنگ اندازی کرده است در حالی که دولت هند در حال کمک کردن به صادرات است.

 

در کشور مشکلات بسیاری برای صادرات به وجود آمده است.

 

یکی از این مشکلات پیمان ارزیست که تبدیل به بزرگترین آفت صادرات شده است.

 

این مسئله فقط مربوط به صادرات فرش نیست بلکه این کار به طور کلی صادرات غیر نفتی را تحت تاثیر قرار داده است.

 

به این دلیل هر روز پیکره صادرات غیر نفتی در ایران ضعیف تر می شود و ایران همچنان با این روند ادامه می دهد.

 

پیمان سپاری ارزی برای صادرات محدودیت، گرفتاری و پیچیدگی زیادی ایجاد می کند که باعث می شود صادر کننده واقعی و حرفه ای تن به این کار ندهد و خود را کنار بکشد.

 

صادرات بدون صادر کننده معنایی ندارد.

 

افرادی به صورت تخصصی تمام همت خود را در این راه می گذارند.

 

وقتی برای صادر کننده حرفه ای که می خواهد از مسیر صحیح صادرات را انجام دهد مشکلات متعدد ایجاد می شود آنگاه کنار می رود.

 

وقتی صادر کننده حرفه ای کنار رود آنگاه کار دست افرادی می افتد که کارهای غیرقانونی انجام می دهند.

 

علت اینکه صادرات پایین آمده است، این مشکلات است.

منبع خبر: روزنامه جهان اقتصاد - 12 دی 1402

دیدگاه کاربران